Pachamama en crossing the Andes

Hoi lieve lezertjes..

Er is weer veel gebeurd hoor.. Maandag zijn we teruggekomen van onze 10-daagse tour door het noorden van Chili (oa de Atacama woestijn), maar daarvoor zijn we nog naar Valparaíso, aan de kust, geweest. Valparaíso is de grootste havenstad van Chili, maar ook een erg mooie stad. Heel veel leuke gekleurde huisjes langs de steile hellingen, de oudste troleybus van de wereld, vele ascendors (soort van treintjes heel steil de berg op) en ook de geboorteplaats van Charlie da Silva.. We zijn er naar één van de huizen van de dichter Pablo Neruda geweest en verder vooral veel rondgelopen tussen de prachtige huizen.

Zaterdagochtend 24 april werden we bij ons hostel in Santiago opgehaald door de Pachamama bus (Pachamama betekent moeder aarde) en leerden we onze gids en chauffeur voor de komende 10 dagen kennen, Yerson en Rodrigo. Verder zaten er op deze bus een Ierse van 40, een Nederlanse van 40, een Nederlander van 36, een meisje uit Australië, een meisje en twee neven uit Oostenrijken en een Deens stelletje. Erg gevarieerd, maar wel gezellig! We hebben tijdens deze trip vooral veel in de bus gezeten met af en toe uitstapjes en mogelijkheden om foto's te maken.
De eerste dag zijn we eerst gestopt in Pichidangui, waar we een heel leuk kerkje hebben gezien (waar we jammergenoeg niet in konden omdat er een bruiloft bezig was) en hebben geluncht. 's Avonds kwamen we aan in La Serena, de één na oudste stad in Chili. Hier hebben we eigenlijk niet zoveel meer gedaan dan geslapen.

De volgende dag, dag twee, zijn we eerst gestopt in Punta de Choros, een klein vissersdorpje. Daar hebben we een drie uur durend boottochtje gedaan naar het National Reserve Pinguino de Humboldt, gevormd door drie eilandjes. Tijdens deze tocht hebben we een heleboel dieren gezien; uiteraard pinguïns, maar ook een heleboel andere vogels waarvan ik de naam niet meer weet, zeeleeuwen (met jonkies!) en een zeeotter, die te snel was voor de foto. Op één van de eilanden gingen we lunchen, wij zaten jammergenoeg aan de verkeerde kant van het eiland, want de andere groep had dolfijnen zien zwemmen! Na dit prachtige tochtje zijn we verder gereden, naar Bahía Inglesa, jaja dat betekent Engelse Baai, waar we de nacht hebben doorgebracht in een soort camping/Centerparks, maar dan met piepkleine huisjes, zonder water, wc en badkamer, waar precies 3 stapelbedden ingepuzzeld pasten. Erg vervelend als er een snurker boven je ligt.. We heben hier twee nachten geslapen..

Dag drie hadden we redelijk veel vrije tijd, 's middags het dorpje Caldera bezocht om boodschapjes te doen, te internetten en te lunchen. 's Avonds een heerlijke BBQ gehad, klaargemaakt door de gids (die heel erg van koken bleek te houden) en de chauffeur, met hulp van ons. Werkelijkwaar de sappigste kip ooit gegeten!

De volgende dag weer lekker vroeg op om richting Antofagasta te gaan rijden. Onderweg eerst gestopt bij het Pan de Azucar National Park (brood van suiker). Dat was niet zo heel boeiend, maar er lagen wel half verteerde aangespoelde dolfijnen, walvisruggengraten en andere botten. Daarna zijn we naar een een mijnwerkersbegraafplaats midden in de woestijn gegaan, behoorlijk indrukwekkend. Daarna nog even een fotostop gehad bij de Mano del Desierto, oftewel de hand van de woestijn, gemaakt door Mario Irarrázabal en midden in de woestijn geplaatst om te zeggen dat we voorzichtig om moeten gaan met de natuur, want anders dan wordt de hele wereld zoals daar. 's Avonds aangekomen in Antofagasta, één van de droogste plekken op aarde. Het zelfmoordaantal lag hier heel hoog, omdat het een saaie stad was, die ver afgelegen van alles ligt. De Chileense regering heeft er vanalles aan gedaan om dit te stoppen, oa door er een strand aan te leggen.

Dag vijf was zeker de allermooiste dag van de hele tour. Eerst zijn we naar Baquedano gegaan, waar we een treinenkerkhof hebben bezocht. Best groot, werd gebruikt om mensen en mineralen te vervoeren toen er heel veel nitraatmijnen waren. Daarna zijn we doorgereden en hebben we de steenbokskeerkring overgestoken. Daarna naar de zoutvlaktes van Chili gegaan. Er bestaan twee verschillende soorten zoutvlaktes in Chili en we hebben ze allebei gezien. De ene is heel ongelijk, een soort van punterig/rotserig en dat is 'normaal'. De punten zijn ontzettend hard en heel scherp, je kan dan ook alleen maar op de aangelegde paden lopen. De andere is eigenlijk heel plat, maar wel met een soort patroon erin. Het verschil heeft, als ik het met goed herinner, te maken met ondergronds water. Daarna hebben we het het oasedorpje Peine bezocht (met maar 400 inwoners), waar we aan natuurlijke zwembaden onze lunch konden nuttigen. Ik wilde even met mijn voet gaan voelen of het water lekker was, maar aangezien het natuurlijk water was, groeiden er algen in en was het dus ontzettend glad. Ik gleed meteen weg en kon geen grip meer krijgen, dus ging ik met al mn kleren aan het water in! Het was zo glad dat ik er ook niet meer uit kon klimmen, dus toen lag ik daar als een verzopen katje te spartelen. Uiteindelijk met Lotte's hulp er weer uitgekomen. Het was wel lekker water.. Aan het eind van de middag zijn we naar Natural Reserve Los Flamencos geweest, een reservaat om de roze flamingo's te beschermen. Hier waren twee meertjes, waar de flamingo's van de ene naar de andere kant vlogen. Omdat we aan het eind van de middag kwamen, hebben we er ook de zon onder zien gaan. Het was er zo stil en sereen, echt prachtig. Enorm veel foto's gemaakt, maar je kan het jammer genoeg toch nooit zo mooi vast leggen als het echt is.. Daarna zijn we aangekomen in San Pedro de Atacama, het meest noordelijke punt waar we zouden komen met deze tour. Een heel apart stadje, alle huisjes zijn er ongeveer hetzelfde, een soort lemen hutjes, maar toch ook wel weer heel hip. Het is in ieder geval heel toeristisch, omdat er vanaf daar veel tours zijn om de woestijn te bezichtigen. Onze chauffeur werd deze dag 40, dus we zijn lekker met z'n allen uit eten gegaan om dat te vieren.

De volgende dag was voor veel mensen het einde van de trip, omdat ze gingen doorreizen naar Peru, Bolivia of Argentinie, dus bleven we nog maar met z'n vieren over, de twee Oostenrijkse neven en Lotte en ik. Wij zijn nog een extra dagje in San Pedro gebleven, dus hebben we het lekker rustig aangedaan. Wasje gedaan, beetje geinternet en rondgelopen door het stadje. Om drie uur 's middags gingen we naar een soort grot, die vroeger gebruikt werd als natuurlijke kerk. Er was hoog bovenin een gat, een soort raam. Het werd het oog van god genoemd. Alleen de priesters mochten daar komen, omdat het zo'n hoog en heilig punt was en dat was een behoorlijke klim. Toen zei onze gids ineens, daar gaan wij ook heen klimmen, wij vonden het er behoorlijk onmogelijk uitzien en het was heel stoffig/zanderig, dus moeilijk om grip te krijgen, maar het is uiteindelijk iedereen zonder ongelukken gelukt!! Was wel gaaf, als je naar beneden keek wist je echt dat als je één stapje mis zou zetten je het er waarschijnlijk niet zo goed vanaf zou brengen. Daarna hebben we nog een zoutgrot bezocht, die gevormd was door een ondergrondse rivier. We moesten onze zaklampen meenemen en er halfdubbelgevouwen doorheen kruipen, erg spannend. Daarna reden we naar twee rotsformaties die de drie Maria's en het gebroken hart worden genoemd. De laatste lijkt echter meer op het hoofd van een dinosaurus.. De zonsondergang bekeken bij een natuurlijk gevormd 'amfitheater'.


Dag zeven waren we dus nog maar met vier mensen over, plus de gids en de chauffeur. Niet echt gezellig, maar wel een stuk meer ruimte in de bus! Eerst hebben we de spookstad Pampa Union bezocht, waar tijdens de piek van de mijnperiode 10000 mensen leefden! Het was behoorlijk groot, maar een enorme ruine. 's Nachts Weer in die rare Centerparks huisjes geslapen.

Dag 8 mochten we 'uitslapen', we gingen om 11 uur weg. Eigenlijk de hele dag alleen maar in de bus gezeten. Onderweg nog een uitgedroogde dierentuin midden in de woestijn bezocht. Het stelde niet zo veel voor, in Nederland zouden we het eerder een kinderboerderij noemen. 'S avonds aangekomen in Vicuña, onze laatste overnachtingsplek voordat we terug zouden komen in Santiago. 's Avonds zouden we uitgaan in wat onze chauffeur 'the funniest club in north Chile' noemde. Wij waren heel benieuwd wat dat zou gaan betekenen. We kwamen daar om half 2 aan, maar de mannen mochten nog niet naar binnen, dus gingen Lotte en ik maar vast met z'n tweeen. Toen we binnenkwamen was er een man in een supermanpak een striptease aan het opvoeren, erg hilarisch. De meisjes en vrouwen daar vonden het errug leuk, er werd met bierflesjes op de tafels geramd en keihard gejoeld.. Later kwamen de mannen ook, de twee neven en de gids. Toen veranderde het in een schuimparty, we zijn behoorlijk lang doorgegaan en al met al was het inderdaad een enorm 'funny' avond.

De volgende dag hebben we bij Vicuña een Pisco distilleerderij bezocht (erg leuk na zo'n heftige avond..). Pisco is de nationale drank van Chili (zie vorige blog). Daarna nog naar het dorpje Pisco Elqui geweest waar we geluncht hebben en konden paardrijden. Ik had daar niet zo'n zin in dus ik ben lekker bij het hotel waar we hadden geluncht aan het zwembad blijven liggen en toen de zon weg was heb ik nog even lekker geinternet! 's Avonds hebben we een sterrenwacht bezocht, wat me erg leuk leek. Viel jammer genoeg een beetje tegen. We waren met een hele grote groep dus moesten iedere keer heel lang wachten totdat we door de telescoop mochten kijken.

De 10e en dus alweer de laatste dag hebben we een een plek bezocht waar een soort rotsschilderingen waren, maar dan ingekerfd. Daarna nog een behoorlijk stuk door gereden en 's avonds om een uur of zes aangekomen in Santiago, waar Lotte en ik nog een laatste zelfgekookt maaltje met de gids hebben gegeten, bij wijze van fooi. Erg gezellig en jammer om afscheid te moeten nemen.

Daarna nog twee rustige dagen in Santiago gehad, wasje gedaan, naar de bioscoop geweest, tas gepakt.. Gisteravond zijn we om een uur of 11 aangekomen in Mendoza, dat midden in de wijngebieden van Argentinie ligt.. Dus waarschijnlijk gaan we één van de komende dagen een wijntour op fiets doen, waar we vele leuke verhalen over gehoord hebben. (Hier het bewijs dat we de Andes overgestoken hebben: https://share.findmespot.com/shared/faces/viewspots.jsp?glId=1go6RLm7DBfbdzqBjWJUoui0zhqy3sW2o wachtwoord is lotte.) Daarna gaan we naar het zuiden, we willen proberen zo zuid mogelijk te komen in Patagonië, maar veel mensen hebben gezegd dat we eigenlijk al te laat zijn, dat het seizoen al over is en dat nu echt te koud is om daar heen te gaan. Dat zoudden we heel jammer vinden, dus we gaan toch proberen waar we kunnen komen.

Vandaag hebben we eindelijk de moeilijke stap gezet om in het buitenland naar de kapper te gaan. We weten nog niet helemaal wat we van het resultaat vinden..

Ik heb ook weer heel veel foto's geplaatst op http://picasaweb.google.com/manoukdrijver

Veel liefs en een dikke kus